New Delhi

Mijn eerste indrukken van New Delhi waren warm en stoffig. Het landschap rond de stad lijkt één grote braakliggende woestenij. Het lijkt (al dan niet illegaal) gebruikt te worden om voornamelijk bouwafval en afgegraven zand te dumpen. New Delhi is namelijk een stad die groeit; vanaf het vliegveld tot aan de stad zelf worden grote meerbaans snelwegen aangelegd, en overal langs de grote uitvalswegen wordt gebouwd. In de stad zelf wordt het metronet uitgebreid.

Deze bouwwoede heeft zo zijn vreemde gevolgen: niet altijd is er voldoende geld om een bouwerk te voltooien en de bouw wordt dan voor een tijdje stop gezet. Dat kan jaren duren en in de tussentijd trekken er alvast wat mensen met hun gezinnen in om te wonen. Het gevolg is dat deze "woningen" er uitzien alsof ze door een ramp van hun gevel ontdaan zijn en je zo naar binnen kunt kijken in de huiskamer of de keuken.

In het centrum van New Delhi staan veel gebouwen die nog uit de tijd van de Engelse overheersing stammen en ze hebben daarom veelal een koloniaal uiterlijk. Connaught place, een rotonde in het hartje van New Delhi, wordt omzoomd door collonades die eerder aan Europese renaissance dan aan India doen denken. Op de foto hiernaast zie je de achterzijde van een huizenblok in de buurt van dat plein. Temidden van talloze electriciteits- en telefoonkabels, plastic watertanks en aftandse airconditionings vind je dan plotseling een rijk versierde, zij het roestige, wenteltrap.

Het geheel maakt een indruk van vergane glorie, maar als je de hoek om gaat en vervolgens pinautomaten ziet en jongeren met mobieltjes in de hand, dan weet je weer dat je in een land bent dat in snel tempo moderniseert.

Voor indrukken van voor de Engelse tijd moet je in de oude stad Delhi zijn, die nu nog een klein maar belangrijk onderdeel uitmaakt van het grotere New Delhi. Het oudere (en islamitische) Delhi wordt gedomineerd door het Red Fort (Lal Killa), dat uit de tijd van de Mogols stamt. Eveneens uit de tijd van de Mogols zijn de prachtige tombes die eertijds buiten de stad lagen maar nu door de oprukkende bebouwing allang binnen de grenzen van New Delhi zijn opgenomen.

Afgezien van de brede lanen en meerbaans snelwegen kent New Delhi net als elke stad natuurlijk ook nog een binnenstad met smalle drukke straatjes en talloze winkeltjes. New Delhi is een miljoenenstad en soms lijkt het alsof ze allemaal bij elkaar in die ene straat lopen waar je doorheen wilt. De straat op de foto links (de bazaar in de Paharganj) was zo goed als verstopt met mensen, maar toch probeerden de riksja's zich er nog doorheen te wurmen. Al het denkbare dat draagbaar was werd er verkocht. Plastic prullaria, huishoudelijke apparatuur en benodigdheden, etenswaren, hier kon je het vinden. In een smal souvenirwinkeltje dat niet veel meer was dan een gang naar het achterhuis vond ik helemaal achterin een klein kamertje met een vijftal PC's: het lokale internetcafé, opnieuw een teken van modernisering.

Maar India zou India niet zijn zonder de heilige koeien. Niettegenstaande de modernisering van het land, worden de koeien er nog steeds vereerd en wordt hen niets in de weg gelegd, hoe onhandig ze ook voor het al maar drukker wordende verkeer zijn en ongeacht hoeveel het er zijn. Maar of deze koeien gelukkig zijn? Hoewel ze van alles voorgeschoteld krijgen zijn de meeste toch behoorlijk mager en doen zich tegoed aan al het eetbare afval dat ze maar kunnen vinden. En hoe pittoresk koeien midden in de stad ook mogen lijken, de stank is soms niet om te harden.